ค้นหาบล็อกนี้

วันพฤหัสบดีที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2553

รอมกับความจำที่ไม่อาจลืม


                      ถ้าจะให้เปรียบเทียบตัวของข้าพเจ้ากับอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ว่าตัวข้าพเจ้าเป็นอะไร ข้าพเจ้าคิดว่าตัวของข้าพเจ้านั้นเหมือนกับ รอม (ROM: Read-only Memory หน่วยความจำอ่านอย่างเดียว) รอมเป็นหน่วยความจำแบบสารกึ่งตัวนำชั่วคราวชนิดอ่านได้อย่างเดียว ไม่สามารถใส่ข้อมูลลงไปได้ ใช้เป็นสื่อบันทึกในคอมพิวเตอร์ เพราะไม่สามารถบันทึกซ้ำได้เป็นหน่วยความจำที่มีซอฟต์แวร์หรือข้อมูลอยู่แล้ว และพร้อมที่จะนำมาต่อกับไมโครโพรเซสเซอร์ได้โดยตรง หน่วยความจำประเภทนี้แม้ไม่มีไฟเลี้ยงต่ออยู่ ข้อมูลก็จะไม่หายไปจากหน่วยความจำ (nonvolatile) โดยทั่วไปจะใช้เก็บข้อมูลที่ไม่ต้องมีการแก้ไขอีกแล้ว  ซึ่งก็เหมือนกับตัวของข้าพเจ้าที่เมื่อคิดที่จะทำสิ่งใดหรือจดจำสิ่งใดไว้ในความทรงจำแล้ว บุคคลทุกคนจะทำได้เพียงรับรู้ จะไม่มีใครสามารถเปลี่ยนความคิดหรือความทรงจำของข้าพเจ้าได้  ถึงแม้บุคคลนั้นจะพยายามให้คำแนะนำขนาดไหนก็ตาม ไมโครคอมพิวเตอร์แต่ละเครื่องอาจมีขนาดของหน่วยความจำหลักแตกต่างกันก็เหมือนกับความคิดและความทรงจำของแต่ละคนที่มีไม่เหมือนกัน